Leo de Klerk (5 februari 1958 - 9 september 2020)
730 nachten
Er zijn 730 nachten verstreken.
In koffiebonen omgezet spreken we over welgeteld 10 kopjes koffie. Beethoven schijnt iedere ochtend 70 bonen te hebben afgemeten…
Maar hoe meet je een nacht af?
Vandaag zijn mijn woorden zoek: misschien zijn ze ergens naar toe: verhuisd, misschien een sabbatical genomen? Al eerder en nu weer reikt Martin Walton, hoogleraar geestelijke verzorging, mij de goede woorden aan:
"De rouw moet vloeibaar blijven, zodat je je ertoe kan verhouden."
Hoe waar! Ik houd me hier graag aan vast.
Ja, rouw moet vloeien. Het is als kostbare honing, steeds een andere gedaante. De ene keer helder en subtiel, als die van acacia. Op een ander moment als de honing van dennen: donker en lijmdik.
Overhemd
730 nachten en net zoveel dagen waarin van alles is gebeurd.
Begin dit jaar bracht ik het album The Ernen Recital 1996 uit: mijn allereerste solo CD opname ruim 25 geleden, ver voordat ik Leo heb ontmoet. Deze uitgave is een eerbetoon aan hem en mijn leermeester György Sebok.
De laatste noot van Debussy’s laatste Prelude (lage Des), op ons laatste album Feux d’Artifice klinkt in mij nog na. Ze brengt me terug naar die vele uren samen: onderweg, in de zaal, thuis en in de studio, vol muzikaal geluk, verrukking… Intens verstrengeld.
Afgelopen juli onderging ik een -lang uitgestelde- operatie aan mijn duim. Mijn arm paste in geen enkel kledingstuk. Een week lang droeg ik Leo’s lievelingsoverhemd. De lichtblauwe gestreepte, met sterren.
Chet Baker
Mijn gedachten dwalen terug naar de zonovergoten septemberdag in 2020. Op mijn afscheidsritueel luisterden we naar Chet Baker. Hij zingt Almost Blue als toegift in een zaaltje ergens in Zuid-Frankrijk. Voorafgaand vraagt het publiek om stil te zijn, want: "it’s that kinda tune, you know..."
Luister het maar.
Comments