Op zondag 27 november gaf ik een recital in Kloosterzande, een plaatsje vlakbij Hulst in Zeeuws Vlaanderen. Het feeërieke kerkje, officieel Hof te Zande kerk, is een monument uit de 12e eeuw, dat vroeger deel uitmaakte van een kloostercomplex.
Het regende buiten maar de kerk was sfeervol ingericht en verlicht. Ik bracht zelf de Orange The World vlag mee (de jaarlijkse wereldwijde campagne tegen geweld tegen vrouwen, die net van start is gegaan) en de concertorganisatie liet vanuit Middelburg een prachtige Bösendorfer vleugel naar de kerk komen.
Lees hier de impressie van deze middag door muziekrecensente Jeanette Vergouwen.
Hartverwarmend recital vol emotie
Jeanette Vergouwen-de Caluwe
Muziek is meer dan noten en de musicus die de muziek en de gevoelens van de componist kan vertalen zodat die muziek de harten van de luisteraars raakt, is een grootheid.
Marietta Petkova weet met haar pianospel het publiek te veroveren. Haar techniek is fenomenaal, de souplesse in haar spel betoverend en vooral de liefde voor de muziek, brengt zij goed en altijd persoonlijk over. Die liefde vloeit vanuit haar hart via haar vingers naar de pianotoetsen. Zij schept als het ware een natuurlijk schilderij van klanken en stromende melodische lijnen.
In het kerkje van Kloosterzande betoverde ze zondag 27 november de toehoorders met een afwisselend programma met werken van Debussy, Van Beethoven, Scriabin en Chopin.
Een mooie mengeling van klassiek tot en met impressionisme.
Aan het begin van het recital met werk van de componisten, waar Petkova een duidelijk muzikale verbintenis heeft, speelde zij in plaats van een toegift een persoonlijke voorgift.
Met volle overgave vertolkte zij Chaconne voor piano van haar in 2020 overleden partner Leo de Klerk. De compositie is een impressie van hun liefde, een beeld vol ontluikende emoties tijdens een zonovergoten moment. Het was een duidelijk eerbetoon aan Leo die als het ware aanwezig was. Het werk, vol impressionistische lijnen en ook de stevige akkoorden à la Beethoven en Chopin, vormde een perfecte overgang naar Debussy.
Petkova speelde de Suite Pour le piano van Debussy glashelder. De Prelude klonk sfeervol en vol afwisseling, in de Sarabande werd de lieflijkheid van de Prelude verdrongen en werden verstilde impressies afgewisseld met technisch knappe dynamische passages. De vloeiende melodieën, over het hele klavier, werden afgewisseld met stevige akkoorden en het energieke slot werd gebracht met een mooi, overtuigende toucher.
De Bagatellen, absoluut geen eenvoudige werkjes, van Ludwig van Beethoven zijn de laatste werken die hij voor piano schreef. Miniatuurtjes, soms complex, maar altijd intens en rijk van vorm. Zowel het lyrische karakter in het Andante, als de grilligheid in het Allegro en de arpeggio’s, trillers en de energie in het snelle deel kregen de volle aandacht van de pianiste. Beethoven werd geserveerd met enerzijds delicatesse en anderzijds een robuust, stevig toucher.
Na Beethoven Scriabin spelen, vergt een totaal andere inzet. In de Preludes, die ragfijn en helder werden vertolkt, kwam het karakter van de zes korte werken goed uit: heldere impressies, vervloeiende lijnen, een vleug romantiek. Technisch knappe muziek waarin de gevoelens van onrust, smart, rust en vrede werden geïllustreerd.
En daarna Chopin, de componist met een vrouwelijke en een mannelijke kant. De dromerige, man vol heimwee en de energieke en krachtige Chopin. Wat kan die componist goed vertellen in zijn Ballade en hoe neemt hij zijn gehoor mee in de sfeervolle Nocturne!
Hoe is het mogelijk dat die ene modulatie je leidt naar een andere wereld en diep naar binnen komt. Het antwoord is eenvoudig, dit is de kracht van de overdracht van de pianiste, die harten weet te ontroeren.
Comments